Dzisiaj na nietypowy temat - niedożywienie w otyłości...
Przyszłoby
Wam do głowy, że osoba otyła, ze skłonnością do przejadania się, może być
niedożywiona? Niestety może tak być, szczególnie jeżeli wykazujemy
skłonność do określonej grupy pokarmów lub skłonność do nieracjonalnych
diet.
Wiele wiadomo na temat konsekwencji nadmiernej masy ciała,
natomiast problem odżywiania jakościowego pacjentów otyłych jest mało poznany.
Otyłość często jest związana zarówno z
przeżywieniem pod względem ilościowym jak i niedożywieniem jakościowym
organizmu.
Niedożywienie może być spowodowane niedostatecznym przyjmowaniem,
wchłanianiem lub zwiększonym wydalaniem składników pokarmowych; dochodzi do tego głównie
dlatego, że podczas realizowania diety ubogoenergetycznej prawidłowe odżywienie
organizmu może sprawić wiele problemów.
Aby organizm mógł prawidłowo funkcjonować, należy spożywać
różnorodne produkty pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, które dostarczają
składników odżywczych.
Czego zwykle brakuje osobom z nadwagą i otyłym?
BIAŁKO: dostarczenie odpowiedniej podaży białka jest
szczególnie ważne, gdyż stanowi ono element budulcowy tkanek, narządów i związków
biologicznie czynnych.
Białka uczestniczą w utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej,
bilansu wodnego. Białko musi być dostarczone do organizmu w odpowiedniej
ilości, gdyż organizm wykorzystuje je w procesach regeneracji, wzrostu,
rozwoju.

Podaż tłuszczu w diecie powinna wynosić 25 - 30% całodobowej
podaży energii.

Struktura spożycia węglowodanów jest często nieprawidłowa. Węglowodany
spożywane w nadmiarze to przede wszystkim cukry proste, które mogą być przekształcone
w tłuszcz i są odkładane w postaci tkanki tłuszczowej w organizmie.
W racji pokarmowej
węglowodany proste powinny być zamienione na węglowodany złożone. Bogatym źródłem
węglowodanów złożonych są zboża z grubego przemiału, nasiona roślin strączkowych,
surowe warzywa i owoce.
\w szczególności chodzi
tu o witaminy A, D, E i K.
Ich bogatym źródłem są warzywa, owoce, ryby, mleko,
produkty zbożowe z pełnego przemiału, których podaż w diecie jest niewielka. Często
w racji pokarmowej osób otyłych obserwuje się także niedobór witaminy C oraz
folianów.
ŻELAZO: Warto wiedzieć, że żelazo z produktów pochodzenia roślinnego wchłania
się dużo gorzej niż z produktów pochodzenia zwierzęcego.

Ze względu na zawartość żelaza artykuły spożywcze możemy ogólnie
podzielić na produkty o niskiej zawartości żelaza (ok. 1 mg/100 g) np.
mleko, ziemniaki, owoce; produkty o średniej zawartości żelaza (1 - 4
mg/100 g) - np. drób, mięso, kasze, warzywa; produkty o wysokiej
zawartości żelaza (4 mg/100 g) np. podroby, warzywa strączkowe
RÓWNOWAGA KWASOZASADOWA: W zwyczajowej racji pokarmowej przeważa
żywność zakwaszająca organizm, prowadząc do utraty apetytu, zaburzenia przemiany
materii, pogorszenia wyglądu skóry, zmęczenia.

- Składniki występujące w produktach spożywczych posiadające właściwości kwasotwórcze to chlor, fosfor, siarka. Źródłem pierwiastków kwasotwórczych w diecie są mięso, ryby, jaja, produkty zbożowe.
- Pierwiastki działające alkalizująco to sód, potas, magnez i wapń - dostarczają ich warzywa, owoce, mleko.
WAPŃ: stwierdzono, że dieta bogatowapniowa wykazuje korzystny
wpływ na redukcję masy ciała, a w szczególności na obniżenie zawartości tkanki
tłuszczowej w organizmie.

Można również rozważyć suplementację wapnia.

A czego z kolei jest za dużo?
SÓD: Składnikiem mineralnym, który w nadmiernych ilościach
znajduje się w codziennej diecie, jest sód. W nieprzetworzonych produktach spożywczych
występuje w mniejszej ilości, a jego źródłem jest sól kuchenna.
FOSFOR: Podaż fosforu też jest przeważnie zawyżona, występuje
on w wielu produktach spożywczych, między innymi w mięsie, nasionach roślin
strączkowych, kakao. Ponadto fosforany są dodawane do żywności jako emulgatory,
substancje zagęszczające i klarujące.
Niedożywiony pacjent z nadwagą czy otyłością jest osłabiony zarówno fizycznie, jak i
psychicznie. Rodzi to problemy natury psychologicznej manifestujące się
zniechęceniem do kontynuowania terapii dietą i nieprzestrzeganiem jej zasad.
Dobrą praktyką w leczeniu otyłości jest monitorowanie
stężenia witamin i składników mineralnych w surowicy krwi. Wiadomo bowiem, że
prawidłowy stan odżywienia wpływa na stan zdrowia oraz skuteczność terapii.