Zanim zaczniemy się odchudzać na skutek nieprzyjemnych
odczuć i niewesołych przemyśleń spowodowanych przeglądaniem zdjęć z wakacji, obejrzeniem
kolejnego odcinka serialu o anorektycznej bohaterce, próbą wciśnięcia się w
sukienkę sprzed kilku lat (która wciąż wisi w szafie czekając na lepsze czasy)
czy podziwianiem na Facebooku zdjęć ze ślubów (cudzych lub własnych, do wyboru :),
powinniśmy sprawdzić najpierw rzeczywistą potrzebę zmniejszenia naszej wagi i
naszych kształtów. Czyli zastosować cytowane już "szkiełko i oko" :)
Od czego zacząć? Co i jak właściwie mamy zmierzyć?
Mamy do dyspozycji różne wskaźniki i parametry – pokrótce opiszemy teraz te
najważniejsze i najczęściej spotykane. A po resztę informacji odsyłamy do naszej
strony Otyłość i nadwaga – co warto wiedzieć
Jak ocenić swój wskaźnik masy ciała (BMI)?
Wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI) można obliczyć,
dzieląc masę ciała wyrażoną w kilogramach przez wzrost wyrażony w metrach do
kwadratu (kg/m2).
Na przykład BMI osoby o masie ciała 60 kg, mającej 160 cm
wzrostu wynosi: 60/1,62 = 23,4 kg/m2. Korzystając z kalkulatorów dostępnych w
wielu miejscach w sieci, można szybko obliczyć swój BMI, wpisując w odpowiednie
pola swoją aktualną masę ciała (w kg) i wzrost (w m).
Interpretacja uzyskanego BMI wyniku jest następująca:
zakres 18,5–25
kg/m2 oznacza masę ciała w normie
25–30 kg/m2
nadwagę
wartość wskaźnika
powyżej 30 kg/m2 wskazuje na otyłość
Sprawdź swój obwód talii – czy to jest potrzebne?
Badania epidemiologiczne wskazują, że najważniejszą rolę w
ocenie ryzyka wystąpienia chorób towarzyszących otyłości stanowi ocena
rozmieszczenia tkanki tłuszczowej.
Najbardziej niekorzystne dla zdrowia jest nagromadzenie
tłuszczu w jamie brzusznej.
Otyłość typu brzusznego znacznie częściej wiąże się z
ryzykiem wystąpienia zaburzeń gospodarki węglowodanowej (insulinooporności,
hiperinsulinemii, cukrzycy typu 2), miażdżycy i innych chorób
sercowo-naczyniowych.
Obecnie uważa się także, że tkanka tłuszczowa jest nie tylko
rezerwuarem energii, ale także w sposób aktywny uwalnia tzw. cytokiny prozapalne
odpowiedzialne za powstawanie miedzy innymi powikłań naczyniowych w przebiegu
cukrzycy typu 2.
Praktycznym wskaźnikiem określającym ilość tłuszczu
brzusznego jest obwód talii, który u kobiet w populacji europejskiej powinien
wynosić poniżej 80 cm, a u mężczyzn poniżej 94 cm - wg IDF (z 2005 roku).
Natomiast wg. raportu ATP III (z 2001 roku) otyłość brzuszna to obwód w pasie:
u mężczyzn >102 cm, u kobiet >88 cm.
Obwód talii mierzy się w połowie odległości między dolnym
brzegiem żeber, a górnym brzegiem grzebienia kości biodrowej.
Wskaźnik talia/biodra
Innym pomiarem służącym ocenie rozmieszczenia tkanki
tłuszczowej jest wskaźnik talia/biodra (waist to hip ratio - WHR). Oblicza się
go, gdy BMI >25.
Otyłość brzuszną (inaczej androidalną, wisceralną)
rozpoznajemy gdy wskaźnik WHR (obwód pasa podzielony przez obwód bioder) u
kobiet jest równy lub większy 0,8, a u mężczyzn równy lub większy 1.
W przypadku gdy wskaźnik WHR u kobiet jest mniejszy niż 0,8,
a u mężczyzn mniejszy niż 1, rozpoznaje się otyłość pośladkowo-udową (inaczej
gynoidalną).
Obwód bioder powinno się mierzyć na wysokości krętarza większego
kości udowej.
Zawartość wody i tłuszczu w organizmie
Woda stanowi około 60% masy ciała i jest niezbędna do
prawidłowego funkcjonowania organizmu. Bierze udział w procesach termoregulacji - na
skutek pocenia organizm pozbywa się nadmiaru ciepła. Należy pamiętać, że jest
niezbędna do utrzymania odpowiedniej objętości i ciśnienia tętniczego krwi.
Transportuje niezbędne substancje pokarmowe oraz tlen do wszystkich komórek
ciała, a także uczestniczy w usuwaniu z organizmu szkodliwych produktów
przemiany materii. Należy pić około 2 litrów płynów dziennie, najlepiej naturalne
wody mineralne niegazowane.
Średnia ilość tkanki tłuszczowej u kobiet powinna wynosić od
25–30%, a w przypadku mężczyzn 18–24%. Wbrew potocznym sądom, zbyt niski poziom
tkanki tłuszczowej w organizmie także nie jest korzystny. Tkanka tłuszczowa
stanowi bowiem materiał energetyczny, bierze udział w przemianach
metabolicznych i hormonalnych, ochrania narządy wewnętrzne i pozwala utrzymać
stałą ciepłotę ciała.
A więc… do dzieła! Zmierzmy się z problemem! :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz