Ostatnia deska ratunku...

Co zrobić w sytuacji podbramkowej, kiedy po prostu musimy wyglądać fantastycznie - i to natychmiast?
Oto nowa, niezwykle skuteczna, chociaż nietrwała, metoda odchudzania :)
I upiększania (przy okazji). Warto obejrzeć poniższy film:

Jak się odchudzić prosto, łatwo i przyjemnie :) 

Źródło: http://www.dailymail.co.uk

Otyłość a rak piersi

Październik jest Miesiącem Walki z Rakiem Piersi

W krajach Unii Europejskiej rak piersi jest wykrywany co dwie minuty. W Polsce rokrocznie odnotowuje się około 15 tys. nowych zachorowań, ale coraz więcej kobiet udaje się wyleczyć – zwraca uwagę Światowa Organizacja Zdrowia.

- Rak piersi to najczęściej występujący nowotwór u kobiet, ale odpowiednia profilaktyka może bardzo pomóc w zmniejszeniu liczby zachorowań. Niestety tylko niewielki odsetek kobiet w Polsce wykonuje badania przesiewowe. Kiedy rak piersi zdiagnozowany jest na wczesnym etapie to rokowania są bardzo dobre a szanse na całkowite wyleczenie sięgają kilkudziesięciu procent – mówi w rozmowie z portalem eOnkologia.pl prof. Piotr Wysocki z Oddziału Chemioterapii Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu.

Otyłość jest stanem patologicznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej, który prowadzi do licznych zaburzeń metabolicznych i niewydolności narządów, oraz przyczyną zwiększonego ryzyka wystąpienia wielu nowotworów. W etiopatogenezie raka piersi zwraca się uwagę na znaczenie podwyższonego >25 mg/m2 wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI) oraz małej aktywności fizycznej. Ogniwem łączącym otyłość z zachorowaniem na raka piersi może być insulina, która – obok efektów metabolicznych – ma również znaczenie mitogenne. Istotną rolę w powstaniu raka piersi odgrywają produkowane przez komórki tłuszczowe leptyna i adiponektyna. U otyłych pacjentek stwierdza się zwiększenie stężenia leptyny i zmniejszenie stężenia adiponektyny, co zwiększa ryzyko rozwoju raka piersi. 

Guzy pacjentek otyłych trudno wykryć w badaniu palpacyjnym. Sytuacja ta sprzyja uśpieniu czujności i odroczeniu diagnozy do momentu, gdy choroba stanie się bardziej zaawansowana, co pogarsza wyniki leczenia.

Ocena zależności pomiędzy otyłością a odpowiedzią patologiczną na przedoperacyjną chemioterapię z powodu raka piersi wykazała gorsze wyniki w grupie kobiet z podwyższonym BMI. U pacjentek tych stwierdzono wyższy stopień zaawansowania choroby, częściej guzy hormonalnie ujemne i krótsze przeżycia całkowite. W innym opracowaniu zwrócono uwagę na konieczność zastosowania pełnych dawek cytostatyków w chemioterapii uzupełniającej u kobiet z otyłością, gdyż poprawiało to wyniki terapii. Dystrybucja i metabolizm leków u osób z nadmiarem tkanki tłuszczowej stanowi bowiem dodatkowy problem.

Nadwaga i otyłość stanowią problem w każdej dziedzinie medycyny. Coraz lepiej poznana funkcja tkanki tłuszczowej, biomarkerów czy genów związanych z otyłością daje lekarzom więcej narzędzi do działań profilaktycznych. Być może pojawią się nowe sposoby leczenia, celowanego w punkty wspólne dla otyłości i innych chorób. W kon­tekście ryzyka raka piersi oraz wyników jego leczenia niezbędna jest edukacja na temat zmiany stylu życia, aktywności fizycznej i zrównoważonej diety. Konieczna jest poprawa znajomości tego zagadnienia zarówno wśród lekarzy, jak i pacjentów.

Źródło: Małgorzata Mazur-Roszak, Maria Litwiniuk, Sylwia Grodecka-Gazdecka „Otyłość a rak piersi”, Współczesna Onkologia (2010) vol. 14;4 (270-275)

Cukrzyca i jej związek z otyłością

Cukrzyca i jej związek z otyłością. Cukrzyca w liczbach.

Szacuje się, że na cukrzycę cierpi prawie 3 mln Polaków, z czego około 750 tysięcy nie zdaje sobie nawet z tego sprawy. Cukrzyca typu 2 dotyczy 90-95% wszystkich chorych cierpiących na cukrzycę. Dotyka zwłaszcza osób dorosłych (w przeciwieństwie do cukrzycy typu 1). Mimo, że w powstawaniu choroby mogą brać udział uwarunkowania genetyczne, to przede wszystkim czynniki środowiskowe determinują jej rozwój.

Według Światowej Organizacji Zdrowia otyłość trzykrotnie zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2, a ponad 90% chorych to właśnie osoby otyłe. Wzrost zachorowań na cukrzycę typu 2 przybiera niemalże rozmiary epidemii wywołanej przez nieprawidłowe nawyki żywieniowe, siedzący tryb życia i naturalną tego konsekwencję - otyłość. Ryzyko wystąpienia cukrzycy wzrasta wraz ze zwiększaniem się wskaźnika BMI; u osób z BMI powyżej 35 jest ono 80-krotnie wyższe niż u osób z BMI poniżej 23. 

Otyłość sprzyja cukrzycy typu 2

Otyłość oskarżana jest o sprzyjanie tzw. oporności tkanek na insulinę. Jest ot szczególny stan, w którym trzustka wytwarza jeszcze odpowiednią ilość insuliny, jednak organizm tego jakby „nie zauważa” i reaguje jakby hormonu brakowało. Przez pewien czas pomaga zwiększanie ilości insuliny we krwi chorego. Jednak powiększone wskutek nadmiernego wypełnienia tłuszczem tzw. adypocyty wymagają coraz większej ilości insuliny koniecznej do wprowadzania glukozy do wnętrza komórek ciała. Epidemia otyłości wywołuje epidemię insulinooporności!

źródło grafiki: http://cukrzyca.pl/porady/typy-cukrzycy/cukrzyca-typu-2/

Czym jest insulinooporność (niewrażliwość tkanek na insulinę)?

Insulinooporność oznacza utratę wrażliwości mięśni, tkanki tłuszczowej, wątroby oraz praktycznie wszystkich tkanek organizmu na insulinę, która jest „kluczem” wpuszczającym glukozę do wnętrza każdej komórki – gdzie glukoza jest spalana i przekształcana w energię. Jeśli komórki tłuszczowe, mięśni, wątroby, które szczególnie intensywnie przetwarzają glukozę przestają stopniowo reagować na insulinowy „klucz” - stają się „zamknięte” dla dostaw energii, czyli insulinooporne. Wówczas coraz gorzej wychwytują glukozę z krwi i słabiej na nią reagują. Wskutek tego normalne ilości insuliny wywołują znacznie mniejszy, niż należałoby oczekiwać efekt pozyskiwania energii z glukozy.

Po latach trwania otyłości i stanu cechującego się nadmiarem insuliny we krwi (hiperinsulinemii) - dochodzi do wyczerpania rezerw wydzielniczych trzustki. Poziom glukozy we krwi staje się coraz wyższy, a jej obecność bezużyteczna, gdyż nie jest spalana w komórkach i w ten sposób zamieniana w energię niezbędną do życia. Rozwija się zaawansowana cukrzyca.

źródło grafiki: http://cukrzyca.pl/porady/typy-cukrzycy/cukrzyca-typu-2/

Warto także zwrócić uwagę, że prawdopodobieństwo wystąpienia choroby rośnie nie tylko w miarę zwiększenia ogólnej masy ciała. Ważne jest także rozmieszczenie tłuszczu. Największym ryzykiem obarczone są osoby z otyłością typu brzusznego (pisaliśmy o tym poprzednio tutaj: Jabłko czy gruszka?). Czyli szczególne znaczenie w powstawaniu oporności tkanek na insulinę ma tzw. trzewna tkanka tłuszczowa.  

Gromadzenie tkanki tłuszczowej w obszarze brzucha, prowadzi do utleniania tłuszczów w mięśniach i wątrobie, co z kolei hamuje wydzielanie glukozy. Taki stan prowadzi do większego wydzielania insuliny przez komórki trzustki i do wyczerpania jej zapasów. Wśród towarzyszących otyłości trzewnej czynników pośredniczących, które mogą powodować pogorszenie się wrażliwości tkanek na insulinę wymienia się: wzrost stężenia we krwi wolnych kwasów tłuszczowych (WKT), czynnika martwicy guzów (TNF-alfa) oraz leptyny. 

Polacy rzadko wykonują badania kontrolne, dodatkowo brak jest widocznych objawów choroby w początkowym jej etapie, stąd tak wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że cierpi na cukrzycę. Ponadto niechętnie ruszamy się i podejmujemy wszelkie formy aktywności fizycznej, co powoduje kolejno nadwagę, otyłość, insulinooporność, cukrzycę, jak również może prowadzić do innych chorób cywilizacyjnych.

Jak mówi prof. Ewa Marcinowska-Suchowierska „Epidemia otyłości, będąca jednym z poważniejszych globalnych problemów zdrowotnych, nie pozostaje bez wpływu na równie gwałtowny wzrost zachorowań na cukrzycę typu 2. Otyłość jest czynnikiem indukującym rozwój cukrzycy typu 2 głównie poprzez wpływ na insulinooporność – stan, w którym insulina w prawidłowym stężeniu nie jest w stanie wywołać właściwej odpowiedzi ze strony tkanki tłuszczowej, mięśni i wątroby. Patologia ta może być wynikiem zaburzeń w przekazywaniu sygnału insulinowego w tkankach docelowych. Zaburzenia insulinowego szlaku przekaźnictwa sygnału mogą być wywołane akumulacją lipidów w mięśniach szkieletowych i wątrobie lub dysfunkcją adipocytów i rozwojem miejscowego stanu zapalnego. Lekarze powinni uwzględniać kwestię masy ciała na każdym etapie leczenia cukrzycy typu 2, wybierając odpowiednią strategię postępowania oraz stosując doustne leki hipoglikemizujące o neutralnym wpływie na masę ciała lub powodujące jej redukcję.” 

Źródło: Magdalena Walicka, Ewa Marcinowska-Suchowierska „Otyłość a cukrzyca”, Borgis - Postępy Nauk Medycznych 4/2013, s. 311-315

Zatem już dziś zrób sobie podstawowe badania – pomiar cukru we krwi na czczo i po posiłku! A następnie przeanalizuj swoje nawyki żywieniowe i to, co można byłoby w nich zmienić :)

Związki między naszym zdrowiem a odżywianiem są jednak rozmaite. Najczęściej myślimy o tym, że nieprawidłowe odżywianie wpędza nas w problemy zdrowotne. 

Bywa jednak i tak, że określone schorzenia, których przyczyna leży poza naszym talerzem, zmuszają do zmiany nawyków żywieniowych. 

Wreszcie – pamiętać należy o wzajemnym wpływie kondycji psychicznej i żywienia. 

O wszystkich tych aspektach możemy przeczytać w kwartalniku Food Forum, pierwszym eksperckim czasopiśmie poświęconym zagadnieniom żywności i żywienia.

Zapraszamy również na stronę internetową Food Forum (http://www.food-forum.pl/) po wiele nowych, ciekawych i naukowo potwierdzonych informacji!

A na bieżąco można śledzić nowości w tematyce żywienia, informacje o wydarzeniach, konferencjach i ciekawostki na stronie Food Forum na Facebooku: https://www.facebook.com/pages/Food-Forum/634990749847587

Otyłość a nasza psychika i funkcje poznawcze

Osoby otyłe są bardziej podatne na demencję

Otyłość sprzyja demencji. Naukowcy z Rush University Medical Center odkryli co wspólnego ma tłuszcz w wątrobie z działaniem hipokampa, części mózgu odpowiedzialnej za pamięć i uczenie się. Okazuje się, ze jest to receptor PPARalpha (peroxisome proliferator-activated receptor alpha).

PPARalpha bezpośrednio kontroluje metabolizm tłuszczu. Dotychczas wiadomo było, że wysoka ekspresja tego białka ma miejsce w wątrobie. Teraz naukowcy z znaleźli duże ilości receptora PPARalpha w hipokampach myszy.

– U osób z otyłością brzuszną poziom PPARalpha w wątrobie jest obniżony. Przy zaburzonym metabolizmie najpierw spada poziom PPARalpha w wątrobie, a następnie w całym organizmie, łącznie z mózgiem. Tłuszcz brzuszny może więc być wczesną zapowiedzią demencji w późniejszym życiu – wyjaśnia autor badań dr Kalipada Pahan.

Źródło: BL, polishupdate.com

Nadwaga i otyłość u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową i schizofrenią

Wiele badań sugeruje związek pomiędzy nadwagą, otyłością a chorobami zdrowia psychicznego takimi jak: choroba afektywna dwubiegunowa i schizofrenia. 

Przeprowadzono badanie mające na celu ocenę rozpowszechnienia tego zjawiska i jego charakterystykę kliniczną. W badaniu wzięło udział 108 pacjentów z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej, 250 osób z rozpoznaniem schizofrenii oraz 290 osób z grupy kontrolnej. Rozpoznanie postawione było zgodnie z obowiązujących międzynarodowymi kryteriami diagnostycznymi. W analizie poszczególnych grup osób autorzy badania brali pod uwagę zmienne mogące mieć związek z występowaniem nadmiernej masy ciała. Oceniano występowanie nadwagi (BMI ≥25) oraz otyłości (BMI≥30), dodatkowo brano pod uwagę również inne czynniki np. płeć, wiek, poziom wykształcenia. 

Uzyskane wyniki wskazały na silny związek pomiędzy występowaniem otyłości a rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii w porównaniu do osób z grupy kontrolnej. 

Występowanie nadwagi było istotnie statystycznie bardziej powiązane z płcią męską i wiekiem w grupie osób z chorobą afektywną dwubiegunową, oraz z płcią żeńską u osób chorujących na schizofrenię.

Źródło: Overweight and obesity in patients with bipolar disorder or schizophrenia compared with a non-psychiatric sample. Gurpegui M, Martínez-Ortega JM, Gutiérrez-Rojas L, Rivero J, Rojas C, Jurado D. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry. 2012 Feb 3|20.02.2012

Otyłość a sprawność funkcji poznawczych u osób starszych

Benito-León i wsp. wykazali w grupie 1949 osób w wieku co najmniej 65 lat, związek między otyłością lub nadwagą a gorszą sprawnością funkcji poznawczych mierzoną szeregiem narzędzi neuropsychologicznych.

W styczniu 2013 r. na stronie internetowej European Journal of Neurology zamieszczono artykuł autorstwa Benito-León i wsp. na temat zależności między wskaźnikiem BMI (body mass index) a funkcjami poznawczymi. Badanie NEDICES (Neurological Diseases in Central Spain study) objęło 1949 osób w wieku co najmniej 65 lat. Zbierano dane dotyczące między innymi: sprawności funkcji poznawczych mierzonej skalą 37-MMSE (Mini-Mental State Examination), płynności werbalnej, inteligencji i pamięci. W badanej grupie znalazło się: 592 osób otyłych, 850 z nadwagą i 507 z prawidłową masą ciała. W analizie uwzględniono wpływ wykształcenia, stosowanych leków, nadciśnienia i alkoholu. 

Zarówno otyłość, jak i nadwaga, były związane z najniższymi wynikami uzyskiwanymi w parametrach opisujących inteligencję, pamięć, płynność słowną i sprawność psychoruchową.  

W opinii Benito-León i wsp. wyniki badania wskazują, że istnieje związek między otyłością a pogorszeniem funkcji poznawczych. 

Źródło: Benito-León J, Mitchell AJ, Hernández-Gallego J i Bermejo-Pareja F. Obesity and impaired cognitive functioning in the elderly: a population-based cross-sectional study (NEDICES). Eur J Neurol 2013; epub ahead of print|04.02.2013

Odchudzanie i jego wpływ na psychikę

Jak widać z powyższych badań i publikacji, otyłość ma ogromny wpływ na nasze zdrowie psychiczne. A zatem przyjrzyjmy się co dzieje się z naszą psychiką podczas odchudzania. 

Amerykańscy badacze z Uniwersytetu Stanu Minnesota sprawdzili, jak na psychikę wpływa głodzenie się. U wszystkich ochotników poddanych restrykcyjnej diecie pojawiły się wyraźne zmiany w nastroju na gorsze: depresja, rozdrażnienie, niepokój, osłabienie. Skutkiem jest też zawężenie myślenia praktycznie wyłącznie do tematu jedzenia. Również osoby z nadwagą czy otyłe, odczuwały irytację, depresję, niepokój, pogorszenie samooceny... 

Nic dziwnego, znaczne ograniczenie jedzenia prowadzi do zaburzenia mechanizmów odpowiedzialnych za regulację apetytu. Wskutek zmian chemicznych wynikających z niedostarczania wystarczającej ilości substancji odżywczych mózg reaguje zwiększoną wrażliwością i spostrzegawczością na bodźce związane z żywieniem. 

Dlatego osoby, które często powtarzają stosowanie ostrych reżimów dietetycznych, cierpią z powodu obsesji myślowej na temat jedzenia, popadają w stan rozbicia emocjonalnego, nie wytrzymują okresu trwania programu odchudzającego i wcześnie powracają do napadów nadmiernego objadania się. Na naszą psychikę źle wpływa także przerwanie diety, co skutkuje obniżeniem poczucia własnej wartości bo wracamy do starych, złych nawyków żywieniowych. 

Niedostatek lub nadmiar węglowodanów bądź tłuszczów może wpływać na nasz nastrój, apetyt i inne zachowania właśnie poprzez oddziaływanie na neuroprzekaźniki. A do prawidłowej syntezy neuroprzekaźników niezbędne są witaminy i składniki mineralne obecne w pożywieniu. Naukowcy są więc zgodni, że restrykcyjna dieta niszczy nie tylko zdrowie, ale również destrukcyjnie wpływa na psychikę. 

Zatem najlepsze jest wyjście podyktowane nie tylko troską o nasz nastrój i mówiąc szerzej zdrowie psychiczne, ale też zdrowy rozsądek. Tylko trwała zmiana nawyków żywieniowych i naszego całościowego podejścia do odżywiania, daje nam szansę zarówno udanego odchudzania, ale też realnej poprawy nastroju i zdrowia psychicznego.

Źródło: pulsmedyczny.pl