Psychologiczne konsekwencje nadwagi i otyłości

Otyłość może prowadzić nie tylko do medycznych następstw.
Bycie osobą otyłą nierzadko prowadzi również do trudności w życiu społecznym, a co za tym idzie, problemów o charakterze psychologicznym.

Osoby otyłe chcąc sprostać wymaganiom otoczenia, a tym samym dążąc do nierealnego dla nich ideału mają niską samoocenę.  
 

Wiele osób z otyłością ma negatywny obraz własnego ciała i nie akceptuje własnego wyglądu. W większości takich przypadków brak satysfakcji z własnego wyglądu nie stanowi czynnika motywującego do jego zmiany.

Dodatkowo nasila patologiczne zachowania takie jak: prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających lub alternatywnych środków farmakologicznych mających poważne skutki uboczne oraz stosowanie głodówek prowadzących do niedoborów mikro- i makroelementów oraz szybkiego powrotu do wyjściowej wagi.

Z niską samooceną wiąże się również niska pewność siebie, a tym samym wiara we własne możliwości. Psychologowie określają to zjawisko mianem niskiego poczucia własnej skuteczności. U osób z otyłością często dominuje poczucie bezsilności i braku wpływu na daną sytuację.

Dodatkowo, poczucie bezsilności jest wzmacniane poprzez nieudane terapie odchudzające, w których próby redukcji nadmiernej masy ciała zakończone są niepowodzeniem. Takie sytuacje sprawiają, że pacjenci tracą przekonanie o tym, że mogą zmienić obecną sytuację i osiągnąć zamierzony cel.

Obniżone poczucie własnej skuteczności nie tylko utrudnia proces zmiany nawyków żywieniowych i wytrwania w postanowieniach dietetycznych. 

Może być również generalizowane na inne sfery życia jednostki i powodować ogólne poczucie braku kontroli i wpływu na różnego rodzaju sytuacje życia codziennego. 

Brak zadowolenia z własnego wyglądu, niskie poczucie wpływu na sytuację mogą mieć konsekwencje w postaci obniżonego nastroju, a w bardziej zaawansowanym stadium – depresji.